miércoles, 24 de julio de 2013

¡QUE NO TE CUENTEN CUENTOS DE TERROR!

¿No te ha pasado nunca? Vas tan tranquila y feliz con tu barriguilla, luciendo embarazo, con esa cara preciosa que se nos pone a las mujeres cuando estamos esperando un bebé y , entonces, como de la nada surge una mujer y se acabó. Se te cambia la cara.

Esa mujer no tiene por qué ser una amiga, puede ser un familiar, una vecina, una compañera de trabajo o una completa desconocida. 
El caso es que a todas las mujeres cuando vemos a una embarazada tendemos a compartir nuestras experiencias, cosa que está fenomenal, pero inexplicablemente cuando hablan del parto la mayoría de los relatos son auténticos cuentos de miedo.

Pues hoy voy yo a contar mi parto.

Si estás embarazada, si estás pensado en estarlo no te preocupes, puedes seguir leyendo. No voy a contarte nada de partos de 30 horas, ni de desgarros salvajes ni ningún tipo de carnicería.

Cuando Tiago decidió venir ingresé en el  hospital a las 14.15h y tuve a mi pequeño en brazos a las 17.15h, tuvimos a papá con nosotros en todo momento (bueno, dilatación y parto), parto vaginal sin mayores complicaciones, sin epidural, pude beber durante el trabajo de parto, moverme, utilizar la pelota de pilates, la silla de partos.... Se puede decir que tuve un buen parto. 

Sin embargo, si algún día vuelvo a tener un hijo, no quisiera para nada repetir esa experiencia. Quiero un parto consciente, quiero un parto respetado, quiero elegir mi forma de parir.

Existen muchas más opciones que elegir entre hospital público o privado, o un parto con o sin epidural (bueno, al parecer y según tu economía incluso puedes elegir una cesárea en vez de un parto natural, eligiendo la fecha y todo). Es bueno conocer el apoyo a lactancia materna si es lo que deseas, la tasa de cesáreas y episotomías (yo también la sufrí, aunque admito que no me enteré a penas).

Podemos parir en casa, acompañadas por una doula, podemos elegir un Hospital amigo de los niños, podemos elaborar un plan de parto  y exigir que lo cumplan....

Si todavía estás a tiempo mi consejo es que valores todas las opciones.

Yo me arrepiento de haberme dejado en manos de la rutina médica, perdí el hilo, no viví lo que yo quería vivir. Me centré en el dolor y no en hacer de ese momento algo especial. Olvidé facilitarle a Tiago su llegada a este mundo (si, el bebé es quien más sufre, sin lugar a dudas. Ponte en su piel por un momento....miedo antes movimientos extraños, ruidos, luces, frio.....). La próxima vez desde luego, espero que sea diferente.

Tenemos el derecho y el deber de conocer y elegir las opciones que existen. Merece la pena que pierdas unos minutos de tu tiempo y te preguntes a tí misma cómo te gustaría que fuese ese momento.

Mamá y Tiago en el pecho en la sala de partos
Para mí lo peor fue la falta de intimidad. Una compañera de habitación con más visitas que una infanta y a deshoras (que nadie los echa ¡ojo! aunque carteles de máximo 2 personas por paciente tienen varios), enfermeras que entran como elefantes en una cacharrería tanto a las 4 de la tarde como a las 4 de la mañana, no te permiten estar las 24h acompañada, y , sobre todo, el tacto...¡qué falta de tacto!

Esta es mi percepción, o lo fue, y creedme me quedé con ganas de dejarlo por escrito, pero una vez salí con mi recién estrenada familia de allí no he pensado en volver ni para quejarme. Obviamente, no tiene por qué pasarte a tí. Tal vez tu seas la compañera de cama con 20 familiares a la hora de visita, tal vez te informes y desees tener a tu bebé en casa o cualquier otra cosa. Lo importante es que tú decidas, eso sí, basándote en algo.

Tengas un solo parto, o tengas varios tiene que ser lo que tú deseas.

Si todas podemos saber, sentir y decidir no escucharemos más historias terribles sobre los partos, no tendremos miedo ni nos embargará el dolor. Como antes era, o como siempre había sido....

¿Habeis leído alguno de los enlaces? ¿Conoceis las opciones? ¿Os planteais un parto diferente a lo convencional? ¿Lo has tenido y quieres compartirlo?

Os propongo ver este corto protagonizado por Luis Tosar ejemplo magnifico del parto que no os deseo a ninguna.

Besos



2 comentarios:

  1. ola!eu vou contar o meu parto;para animar a todas as.futuras mamás a q,como ben di vero,decidades q facer no momento tan importante como é o nacemento do voso peque. eu saia de contas o 11 de xaneiro e Mateo decidiu adiantarse 3 días;todo foi moi rápido,en catro horas tiña a Mateo conmigo.Foi un parto moi bo,moi íntimo,só éramos catro na salade dilatación;papá,mamá e dúas matronas,nada d médicos,nada d residentes,aprendices e tc...parín na auga,sin epidural,sin episiotomía e David pudo coller a Mateo antes q ninguen en brazos;foi el qen o colleu na bañeira e o puxo enriba miña,foi el qen cortou o cordón cando este deixou de latir...estarei sempre agradecida a.Esther e a María,matronas do hospital PUBLICO do salnés;mulleres,futuras mamás...decidide!!! preguntade,informadevos...disculpar as faltas d ortografia dende o movil... ;)

    ResponderEliminar
  2. parabens!!!!!!!!
    espero que o teu relato anime as mamis a coñecer os servizo q ofrece o Salnés. nunca tivera unha testemuña de primera man, sempre me falaran a amiga da amiga ou a miña matrona.
    por iso este post, non é o mesmo un hospital q outro, por mais sorte q teñas por exemplo no Xeral (eu a tiven) non e comparabel.
    gracias e bicos mil para a familia

    ResponderEliminar

Coméntame lo que quieras, sólo recuerda ser respetuos@